Ik kijk nu lager terug, mijn route naar “Een cursus in wonderen” ACIM-blog waarschijnlijk begonnen allemaal in 1969 nadat ik typisch Jezus mijn privé heer en redder heb, hieronder de impact van de campuscampagne voor Christus. Maar, nadat hij zich bij een christelijke broederschap van aspirant-monniken had aangesloten. Waarin ik was van dag tot dag quiz over hoeveel bijbelverzen ik had onthouden en letterlijk zal reciteren. Ik was door dit alles totaal in de war. Hun model van de werkelijkheid paste gewoon niet goed bij mij. Ik voelde me een papegaai van bijbelverzen, dat ik niet eens begon te herkennen, of de omroeper van de metropool die niemand wilde luisteren. Jezus laat me misschien meer zien, heel veel groter.
Zoals goddelijke synchroniciteit het zou kunnen hebben, ik slikte een hallucinogeen dat bijna ten onder ging, geniet van de dag na Kerstmis, 1970. Terwijl ik in de zwarte leegte was, met het meest effectieve besef dat “im”, het nummer van george harrison, mijn lieve heer, begon te spelen. Dat was mijn stem die voor god zong, niet langer George's! Al snel verscheen er een uitstekende witte milde uit de duisternis. Terwijl mijn ziel zong “Ik moet je echt zien, heer”. Toen begon er iemand uit het licht te komen.
Deze heilige schommelde tussen mannelijk en vrouwelijk. Terwijl ik tot Jezus had gebeden, Ik dacht dat hij het misschien was, echter zonder baard. Ik begon te huilen vanuit het diepst van mijn ziel, zoals de heilige telepathisch in mijn hart communiceerde. Ik wist dat dit wezen niets anders was dan natuurlijke liefde. Dan is het voorbij. Ik werd vroeger onder in mijn frame geschoten, luisteren naar de zinnen naar een gloednieuwe muziek die me vertelt “het heeft lang geduurd. Het zal lang weg zijn.” hoe feitelijk dat is geweest.
EEN 12 maanden later, Ik zag de quilt met autobiografie van een yogi. Het veranderde in paramahansa yogananda die naar mij toe was gekomen! Volgende kwam hier baba ram dass ontmoeten, die bevestigde dat ik niet gek was en zei dat yogananda op tablets aan veel jonge religieuze zoekers was verschenen. Hij signeerde ook mijn exemplaar van hier nu zijn. Mijn volgende decennium werd doorgebracht als een aspirant-yogi en het trainen van yogananda's zelfherkenning fellowship-lessen en sportactiviteiten, zingen, mediteren en initiatie ontvangen in kriya yoga. Yogananda's route en lijn van autoriteiten introduceerden de loten die ik leesbaarheid wenste om Jezus en het christendom hoger te erkennen.
Yogananda liet me bovendien de belangrijke realiteit zien achter de eenheid van alle religies. En hij voegde me toe aan babaji, de mahavatar die hem naar Amerika stuurde, keerde in de jaren twintig terug. Ooit in het achterhoofd dat ik de oproep babaji hoorde, ik wist dat ik hem kende. Hij en Jezus schilderen samen, achter het gordijn, binnen het kosmische schema van factoren. En babaji zou de volgende stap zijn in mijn voortdurende religieuze evolutie. Maar, ik realiseerde me bij deze factor niet langer dat hij zogenaamd weer een frame had gemanifesteerd en in het kleine dorpje haidakhan was gaan wonen, in Noord-India. Dat komt misschien later, samen met de thriller en fantasie van deze hedendaagse manifestatie.