Боғи хом Офтоб ОГ: Ҳадафи принсипӣ, ки ‘Ниҳолхонаи ҳаётро меронад’ ба «некӯаҳволии бесобиқа мусоидат мекунад». Даргиронидан, феноменалӣ ва некӯаҳволӣ ин се калимаи алоҳида мебошанд, ки ҳар як иқтидорро ба кор мебаранд. Вазифа аз он иборат аст, ки муштариёнро бо пешниҳоди ашёе, ки ба онҳо дар гирифтани некӯаҳволии худ дар фаҳмиши онҳо кӯмак мерасонанд, ҷалб кунанд. Онҳо мекӯшанд, ки ғизои фавқулоддаеро пешниҳод кунанд, ки аз андозаи маъмулии ғизои сифатнок гузашта бошад. Ниҳоят маркази онҳо некӯаҳволии мизоҷон аст. Онҳо қабул мекунанд, ки ба ҳар як шахс садақаи некӯаҳволӣ дода мешавад ва ҳар як муштарӣ бояд пас аз баррасии некӯаҳволии худ тавассути истифодаи ашёи аъло аз Боғи Ҳаёт ҷустуҷӯ кунад.
Ниҳолпарварии ҳаёт ба мизоҷон бо пешниҳоди ашёи солими сахте равона карда шудааст, ки ба онҳо барои қадр кардани зиндагии хуш кӯмак мекунад. Онҳо ба таъсиси иттиҳодияҳои мустаҳкам бо мизоҷони худ ишора мекунанд, то ба онҳо дар иҷрои ҳадафҳои муштарак кумак кунанд. Онҳо пас аз мустаҳкам кардани илм ва инноватсия бо ҷанбаи олитарин давида, ба мизоҷони назарраси худ ашёҳои мукофотие медиҳанд, ки пурра тавассути пешрафти омӯзиш ва омӯзиш сарпарастӣ мекунанд.
Ниҳолхонаи зиндагӣ ҳаракат дар роҳи фикр кардан дар бораи некӯаҳволист, варзиш ва ризқу рӯзӣ ҳама робитаи фаврӣ доранд. Онҳо дар атрофи истифодаи ризқи табиӣ рушдёфта барои пешниҳоди солим мутамарказанд, хӯроки хом, ки барои як шахс хеле муфидтар аст. Беҳбудӣ ҳангоми муқоиса бо ғизои дастӣ. Дар лаҳзае, ки реҷаи дурусти хӯрокхӯрӣ бо қувваи фаъолият пайваст карда мешавад, он ба шахсони алоҳида дар бунёди роҳи дурусти ҳаёт кӯмак мерасонад. Тартиби хӯрокхӯрӣ, ки шахс бояд кӯшиш кунад, ки сӯхтанро зинда кунад. Ғизоҳои хом, манбаъҳои хӯрок, ки дорои пайвастагиҳо мебошанд, пробиотикҳо ва ашё дар камолот.
Сафедаи хом аз ‘Яслии ҳаёт аст’ ки ба шумо як муодилаи сафеда медиҳад, ки табиӣ гузаштааст. Ин ашё тасдиқ шудааст, хом, табиӣ. Пӯсти сафедаи дӯстдоштаи Veggie, ки қувваи ғизоии ду дона ва тухмиҳои зиндаро пайваст мекунад. Ин адад дар атрофи худ мавҷуд аст 13 навзодони фарқкунандаи табиӣ ва хом. Ин чизест, ки ‘сафедаи хомро месозад’ нуқтаи фавқулодда барои гирифтани ғизои сафедаи пур аз флед аз 17 грамм. Ки он метавонад ба он муқоиса карда шавад 33% арзиши пешниҳодшудаи ҳаррӯза. Дар баробари ин, он ба таври илова дорои аминокислотаҳои фундаменталӣ мебошад. Ин ашё аз ‘Яслии ҳаёт’ ба шумо витамини код медиҳад, ки ғизои ҳалшаванда аст. Ин беҳбудии марбут ба меъдаро дар баробари иқтидори пробиотикҳои бениҳоят ва кимиёвии коркарди сафеда дастгирӣ мекунад.
Сафедаи хом шуморо ташвиқ мекунад, ки ҳангоми истеъмоли хӯрокҳои маъмулии худ сафедаатонро афзун намоед, ки талаботи шуморо ба сафеда пурра пешниҳод карда наметавонанд. Ин хока метавонад ба ҳама нӯшокиҳо ва хӯроки шом, ки шумо дар нақша гирифтаед, илова карда шавад. Он маззаи беғаразона дорад ва бидуни мушкилот омезиш меёбад. Ин ба шумо як пойгоҳи олиҷаноб барои сӯхтан тавассути сафедаи баланд ва эҳёи смути медиҳад, ларза ё дигар нӯшокиҳои аз ҳама дӯстдоштаи шумо. Ин ашё барои доираи васеи муштариён оқилона аст. Афроде, ки дӯстдори гиёҳхӯр ҳастанд, камтар калория истеъмол мекунанд ва ё вегеранҳо метавонанд аз ин ашё бенихоят фоида ба даст оранд.. Сарфи назар аз он, ки шумо парҳези карбогидрат ҳастед ё меъдаю меъда нозук аст, манбаъҳои сафеда ё тағиротҳои гуногун. Шумо метавонед дар ҳама ҳолатҳо сафедаи хомро бихӯред ва аз бартариҳои он самаранок истифода баред.